ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός των "ημερών της κρίσης" μπορούμε, πιο ψύχραιμα, να κάνουμε κάποια σχόλια για όσα διαδραματίστηκαν, τα αποτελέσματα και την "επόμενη μέρα". Σχόλια όχι αντικειμενικά, αφού ο καθένας από εμάς κουβαλά και την προσωπική του πολιτική άποψη, αλλά σίγουρα αποφορτισμένα από την ένταση των στιγμών.

Όπως όλοι ξέρουμε όλα ξεκίνησαν από την πρόταση του Παπανδρέου για το περιβόητο δημοψήφισμα. Το "μεγάλο ατόπημα", το "έγκλημα", την "μεγάλη βλακεία".

Πανικός προκλήθηκε τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. 

Το πανικό στο εξωτερικό τον καταλαβαίνω. Ένα αρνητικό αποτέλεσμα θα κλόνιζε το - έτσι κι αλλιώς σαθρό - οικοδόμημα του ευρώ.

 Δεν μπόρεσα, όμως, μέχρι σήμερα, να καταλάβω τον "πανικό εσωτερικού". Και ιδιαίτερα από τις "αντιμνημονιακές δυνάμεις". Κι ακόμη περισσότερο από τον χώρο της Αριστεράς.

Ποια μεγαλύτερη ευκαιρία, ιδιαίτερα για την Αριστερά, να αποδειχθεί "η αντίθεση του λαού στην Ευρωπαϊκή Ένωση", που τόσα χρόνια αποτελούσε την μόνιμη επωδό σε κάθε ανακοίνωσή της;

Ή μήπως, τελικά, δεν ήσαν τόσο σίγουροι ότι είναι έτσι;

Ήμουν και είμαι υπέρ των Δημοψηφισμάτων (και του συγκεκριμένου). Επιτέλους, αν μη τι άλλο, αποτελούν την μοναδική ευκαιρία για την αυθεντική έκφραση των πολιτών. Κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι το "αναμενόμενο" (από ποιους άραγε;) τι να κάνουμε, αυτό θα επιθυμεί ο λαός. Εκτός αν πιστεύουμε ότι ο λαός είναι ανώριμος να αποφασίζει απευθείας και χρειάζεται πάντα "αυθεντικούς" εκφραστές  του.

Καλώς ή κακώς το Δημοψήφισμα αποσύρθηκε, το ίδιο και ο Παπανδρέου.

Και τότε εξελίχθηκε το άθλιο θέατρο της αναζήτησης Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης. Ένα απίστευτο παζάρι. Ονόματα ρίχνονταν στην "πιάτσα", για ν΄ αποσυρθούν στην συνέχεια και να εμφανιστούν καινούργια. Στελέχη έμπαιναν κι έβγαιναν από την Κυβέρνηση σε ρυθμούς πολυβόλου. Κι επιτέλους "είδωμεν το φως το αληθινόν"!

Ένας καινούργιος Πρωθυπουργός και μια "καινούργια" Κυβέρνηση ανέλαβαν τα ηνία της διακυβέρνησης της Χώρας. Στην πραγματικότητα αυτό το σχήμα που σήμερα κυβερνά δεν έχει τίποτα το καινούργιο. Δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα συνονθύλευμα σοσιαλιστών,  "σοσιαλιστών", νεοφιλελεύθερων, δεξιών και ακροδεξιών. Μια συνάθροιση εκπροσώπων του ίδιου πολιτικού κατεστημένου που οδήγησε την Χώρα μας σε αυτήν την άθλια κατάσταση. Βέβαια έφυγε ο Παπανδρέου ( ο ΓΑΠ, ο Τζέφρι, ο Γιωργάκης κ.λ.π.  κ.λ.π.). Και ως δια μαγείας όλα πάνε καλά.

Αλλά, αλήθεια, όσοι σήμερα απαρτίζουν αυτήν την Κυβέρνηση δεν έχουν καμία ευθύνη για την σημερινή κατάσταση; Είναι "αθώες περιστερές";

Δηλαδή ο "στηρίζων και μη συγκυβερνών" Σαμαράς δεν ήταν μέλος της προηγούμενης Κυβέρνησης η οποία ολοκλήρωσε την καταστροφή; Οι Αβραμόπουλος και Δήμας δεν ήσαν στελέχη της Καραμανλικής διακυβέρνησης; Ο Καρατζαφέρης δεν ήταν κι αυτός παλαιότερα στέλεχος της ίδιας παράταξης; Οι ΠΑΣΟΚοι υπουργοί δεν ήσαν υπουργοί της Κυβέρνησης Παπανδρέου που εφάρμοσε τα περιβόητα μέτρα;

Όλοι αυτοί θέλουν να μας πείσουν σήμερα ότι το πρόβλημα ήταν ο Παπανδρέου και ότι με την απομάκρυνσή του όλα θα γίνουν καλύτερα; Και πως θα γίνουν καλύτερα, αφού πλέον ΟΛΟΙ ομνύουν στο Μνημόνιο και τα μέτρα που το συνοδεύουν;

Αλλά ακούω και κάποιους ΠΑΣΟΚους να ζητούν την απομάκρυνση του Παπανδρέου από την αρχηγία του Κόμματος. Αναρωτιέμαι βέβαια ποιου Κόμματος; Γιατί, εγώ τουλάχιστον, δεν διαπιστώνω την ύπαρξή του. Μα ακόμη κι αν δεχθώ ότι υπάρχει για ποια ακριβώς αντικατάσταση μιλούν; Για ποια "νέα πολιτική"; Από ποιους θα γίνει αυτή; Από τους ίδιους που δύο χρόνια τώρα στηρίζουν και υλοποιούν  αυτήν την λαθεμένη πολιτική;

Βλέπω να εμφανίζονται συνεχώς νέα κόμματα, τα οποία είναι δημιουργήματα όχι της κοινωνίας, αλλά των ίδιων φθαρμένων προσώπων. Κόμματα που δεν φτιάχνονται για να υπηρετήσουν την κοινωνία, αλλά για να διασφαλιστεί η πολιτική παρουσία των δημιουργών τους.

Διαπιστώνω ότι τα υφιστάμενα σχήματα της πολυδιασπασμένης και κατακερματισμένης Αριστεράς να προσπαθούν να "περιφρουρήσουν" τον χώρο τους και να αναπαράγουν τα ξεπερασμένα από τον χρόνο και τις συνθήκες ιδεολογήματά τους,

Έχω την αίσθηση ότι ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Σχεδιάζουν την πολιτική τους επιβίωση, αγνοώντας την γνώμη των πολιτών. Ο πολιτικός τους ορίζοντας είναι πολύ μικρός. Φτάνει μόνο μέχρι τις 19 Φλεβάρη, ούτε ώρα παραπέρα.

Πρόκειται για ανθρώπους αλλοτριωμένους από την οποία εξουσία (κυβερνητική, κομματική, συνδικαλιστική), χωρίς όραμα, χωρίς ιδεολογικές δεσμεύσεις, χωρίς πολιτικό ήθος. Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι ήρθε η ώρα ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. 

Μήπως και εμφανιστούν στο προσκήνιο νέοι άνθρωποι, άφθαρτοι, με αρχές και ιδεολογία, με οράματα και θέληση να αγωνιστούν για αυτόν τον τόπο.

Δεν είμαι αιθεροβάμων. Δεν περιμένω την διάλυση των κομμάτων. Ελπίζω μόνο στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, έστω και μέσω των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών.

Ένα είναι σίγουρο πάντως.

Έτσι όπως πάμε δεν πρόκειται να πάμε πουθενά!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ: ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΟΡΤΙΟ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ: ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΟΡΤΙΟ

Ένα σοβαρό και εμπεριστατωμένο άρθρο τoυ Βαγγέλη Στογιάννη που δημοσιεύεται στο blog Green Attact, με σχόλιο του συντοπίτη μας και εξαίρετου επιστήμονα Δημήτρη Δαμάσκου.

Ο επίμονος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας πρόσφατα, αλλά και όσοι άλλοι προηγήθηκαν αλλού, άσχετα από οποιαδήποτε άλλη πτυχή τους προσέφεραν μια τεράστια υπηρεσία: ανέδειξαν το τεράστιο πρόβλημα της κυρίαρχης αντίληψης για τις πολιτικές διαχείρισης των απορριμμάτων. Σήμερα είναι φανερό ότι σύντομα αυτό το πρόβλημα θα αγγίξει με άμεσο και οδυνηρό τρόπο τους κατοίκους όλης της χώρας. Το ζήτημα αυτό, με τη διαχρονική ευθύνη των κομμάτων εξουσίας αλλά και την ανοχή, την αδιαφορία και την συνενοχή των ΟΤΑ, τείνει να καθιερωθεί σαν το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό και οικονομικό σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών, με ολέθριες συνέπειες στην ποιότητα ζωής, την δημόσια υγεία και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων στην Ελλάδα.........

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 

ΕΔΩ 

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

''ΔΥΟ ΛΑΜΠΕΣ ΦΘΟΡΙΟΥ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Το ''ταχυδρομικό κουτί'' με καταδιώκει δυό χρόνια τώρα. Είναι σίγουρο οτι κάτι έχει εναντίον μου. Αλλιώς πως να εξηγήσω το γεγονός ότι κάθε φορά που πάω να το ανοίξω, ξεπετάγονται απο μέσα δεκάδες φάκελλοι, ανοιχτοί σαν στόμα καρχαρία, έτοιμοι να με κατασπαράξουν με μια σχεδόν σαδιστική ευχαρίστηση;... Πολλές φορές είχα προσπαθήσει να περάσω στην αντεπίθεση. Να το αφήσω για μέρες κλειστό, αλλά τίποτα δεν κατάφερα. Οι φάκελλοι συνεργάζονταν, μαζεύονταν όλοι μαζί και ξεχύνονταν ορμητικά μέσα από το κουτί, σαν ενα ποτάμι... Έχω αρχίσει κι αποδέχομαι την μοίρα μου κι αυτό είναι ο,τι πιο ανησυχητικό νομίζω...

 Στις αρχές λοιπόν του μήνα ''πληρώθηκα'' που λέει ο λόγος -το 15ημερο θυμίζει περισσότερο συσσίτιο, παρά μισθό!- άνοιξα το καταραμένο το κουτί που λέγαμε και μου ήρθε μια σκοτοδίνη! Ευτυχώς που είχα από κάπου να πιαστώ, αλλιώς θα είχα σωριαστεί φαρδύς-πλατύς στο πεζοδρόμιο... 

Αφού όμως έχω...αποφασίσει να αποδεχτώ τη μοίρα μου, ξεκίνησα να πληρώσω τα...κερατιάτικα (το ριξα το επίπεδο, το νοιώθω...), εφορίες, τράπεζες, ρεύματα, νερά, τηλέφωνα, ο,τι είχε ξεβγάλει το ρημαδιασμένο το κουτί τελοσπάντων... 

Αλλά μετά ήταν η σειρά του σούπερ-μάρκετ και της λαϊκής! Ψώνισα τα ''απαραίτητα'' κι απο κει. Αλλά μετά ήταν η σειρά της βενζίνης! Μεγάλο πλήγμα... Αλλά μετά ήταν η σειρά των τσιγάρων! ''Κόψτο το ρημάδι να πάει στο διάολο'', γκρίνιαξε η γυναίκα μου... Περνούσαν οι μέρες του εφιαλτικού 15ημερου κι εμένα με έλουζε κρύος ιδρώτας... Όλο και λιγόστευε το ''συσσίτιο'' κι όλο και αγχωνόμουν... Έκανα όμως υπομονή. Ένα Παρασκευοσαββατοκύριακο μεσολαβούσε ακόμα και την Δευτέρα θα ''πληρωνόμουν'' και πάλι!... 

Το Σάββατο λοιπόν, ο γιος μας θέλησε να πάει μια βόλτα. Κοιτάζω το πορτοφόλι, 20 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ! ΧΛΙΔΗ!!!... Δίνω στο παιδί τα 10 ευρώ να βγει για έναν καφέ (σάμπως έφταναν και για τίποτα άλλο..., βάλε και τα εισιτήρια του λεωφορείου...) Και μένουμε στο σπίτι, εγώ, η γυναίκα μου και τα 10 μας ευρώ! Αρχίζουμε λοιπόν τους υπολογισμούς: 10 ευρώ=με δυο εισιτήρια σινεμά: άκυρον! 10 ευρώ=με 4 σουβλάκια στο δρόμο: άκυρον! 10 ευρώ=με δυο καφέδες στη γωνιακή καφετέρια: άκυρον! στο σπίτι θα' μαστε πιο άνετα! (δικαιολογίες...)

 ''Πάμε στο σούπερ-μάρκετ να χαζέψουμε;'', ιδέα της γυναίκας μου... Απορώ πως μας...επέτρεψαν την είσοδο στον χώρο και δεν μας πέταξαν έξω με τις κλωτσιές! Μα τολμάς ρε άνθρωπε, με 10 μόνο ευρώ, να περνάς την είσοδο του σούπερ-μάρκετ και δεν ντρέπεσαι;;; Που πας ρε Καραμήτροοο!!! 

 Κι αρχίζουμε την...ξενάγηση στα ράφια, σαν να ήμασταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας! Κάτι ''σπάνια'' είδη με κάτι εξωφρενικές τιμές, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ! Και πάνω που έχουμε αρχίσει να...λυγάμε από την κούραση, ξεροσταλιάζοντας στους άδειους διαδρόμους με τα γεμάτα ράφια (και τις άδειες τσέπες) βρήκα τη χρυσή ευκαιρία! Δυό λάμπες φθορίου διάρκειας πέντε μηνών=με 9 ευρώ!!! 

''Εκπαιδευτικού''...χαρακτήρα η έξοδος του Σαββάτου, πρακτική και κυρίως...συμφέρουσα μακροπρόθεσμα!!! ΡΕΣΤΑ: 1 ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΥΡΩ!

 ''Πάει κι απόψε τ' όμορφο, τ' όμορφο τ΄ απόβραδο...'' Γυρίσαμε στο σπίτι, εγώ, η γυναίκα μου και το... 1 μας ευρώ... Εκείνο το βράδυ έπρεπε να είχαν μπουκάρει τίποτα κλέφτες στο σπίτι, να σου' λεγα εγώ τι...θα ΄παιρναν... Ούτε καν...3!!! 2 μόνο! 

ΔΥΟ ΛΑΜΠΕΣ ΦΘΟΡΙΟΥ=ΜΕ ΜΙΑ ''ΕΞΟΔΟ'' ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ KAI ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ...ΑΠΕΝΤΑΡΗ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...

Γοργοπόταμος, Άρης και…ΚΚΕ

• Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΤΟΧΗ κι έπρεπε να πάρει γεύση από Αντίσταση ο φασισμός. Να νιώσουν δίπλα τους οι Γερμανοί την ανάσα των συμμάχων. Να δουν και να κατανοήσουν πως ο πόλεμος δεν είναι μόνο σιδερόφραχτες μεραρχίες. Είναι και ψυχή και μυαλό. Συμμαχική αντίληψη με τους Έλληνες «προμαχούντες» (πριν τους προδώσουν και τους εγκαταλείψουν).

ΧΕΙΜΩΝΑΣ (24 προς 25 Νοέμβρη του 1942) και το γεφύρι μέτραγε ώρες. Πάνω του γραμμές του τραίνου και κάτω του ΕΛΑΣίες, ΕΔΕΣίτες και Άγγλοι σαμποτέρ. Με το δυσκολότερο μέρος του εγχειρήματος στους άνδρες του Άρη. Δυναμίτης στα σωθικά του γεφυριού και πάθος για σαμποτάζ. Για να κόψουν το «δρόμο» στα τραίνα του ανεφοδιασμού του Ρόμελ, στην Αφρική. Να κάνουν πράξη το μήνυμα του Γλέζου και του Σιάντα. Για λιγότερη αλαζονεία των Γερμανών και τραυματισμένη την «αχτύπητη» πολεμική μηχανή τους. Και ήταν ο Γοργοπόταμος η αρχή. 

Η ανατίναξη! Οι φωνές. Η νίκη. Το σφιχταγκάλιασμα των παλικαριών. Κι ύστερα; Χρόνια αργότερα, θα πει ο Μάγιερς πως ο Άρης τους ζήτησε αρβύλες και οπλισμό. Του τα υποσχέθηκαν και ποτέ δεν του τα’ δωσαν για τους μαυροσκούφηδές του, που συνέχισαν με σκισμένες αρβύλες. Ο Ζέρβας πήρε ό,τι τους ζήτησε. Μια κάσα ουίσκι! Το BBC μετέδωσε την είδηση, την άλλη μέρα, σχολίασε και επαίνεσε. Όλους, πλην του Άρη και των ΕΛΑΣιτών. Κι αυτός…κατάλαβε.

Ο Βελουχιώτης και αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ, που τον κράτησαν μακριά από κέντρα και παράκεντρα εξουσίας, για να καθορίζουν αυτά τη φύση και την έκταση του αντιστασιακού-αντιφασιστικού αγώνα. Ο «δηλωσίας», «μιζέριας» και…προδότης, που έπρεπε να «φύγει νωρίς» (Ιούν.’45), μη δει να επαληθεύεται ο προφητικός του λόγος για τον ρόλο των Άγγλων και τη συνέχεια (Εμφύλιος…), μετά την απελευθέρωση. 

ΠΗΡΕ τους άντρες και τα κουρέλια του. Οι πολλοί κατάλαβαν. Οι λίγοι τον ξέγραψαν. Το ΚΚΕ άργησε να καταλάβει. Έπρεπε να πάμε στα «Δεκεμβριανά» και στη Βάρκιζα, στον Εμφύλιο και τη Μακρόνησο, για να «το νιώσει βάρος που θυσίασε τον Άρη» (Ζαχαριάδης).

ΑΓΓΛΟΙ κι αριστεροί τον παρέδωσαν στα αποσπάσματα, κυνηγημένο και διψασμένο. Με κάποιους πιστούς δίπλα του και με πολλή πίκρα στην ψυχή. 

ΕΤΣΙ συμπεριφέρθηκε το ΚΚΕ στον πρωταγωνιστή που ανατίναξε το γεφύρι, εκείνο το παγωμένο βράδυ της 25ης Νοέμβρη του 1942, πριν τον «αποκαταστήσει»…πρόσφατα(!).

ΠΗΓΗ: http://press-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_3411.html

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

Η ιστορία της κατασκευής του Αγωγού Φυσικού Αερίου Στεφάνη Βοιωτίας - Βαρνάβα Αττικής - Αλιβέρι Ευβοίας, έχει μακριά ιστορία και πέρασε από πολλά στάδια.

Η ΔΕΣΦΑ σχεδίασε την κατασκευή ενός αγωγού, χωρίς καμία διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και αυθαίρετα προσπάθησε να επιβάλλει την κατασκευή του, με την στήριξη του κρατικού μηχανισμού.

Ο αγωγός αυτός από την Στεφάνη Βοιωτίας κατευθυνόταν σε έναν κολπίσκο στο Βαρνάβα, δια μέσου του Αυλώνα, της Μαλακάσας και του Καλάμου.

Από την αρχή συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα από αιρετούς και πολίτες, η οποία ξεκίνησε κύκλο διαβουλεύσεων με την ΔΕΣΦΑ, την -τότε- Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ανατ. Αττικής, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και λοιπούς εμπλεκόμενους Φορείς.

Παρ΄ ότι η Νομαρχιακή Επιτροπή Χωροταξίας και Περιβάλλοντος απέρριψε τους περιβαλλοντικούς όρους της μελέτης, όπως και το -τότε- Κοινοτικό Συμβούλιο της κοινότητας Βαρνάβα το έργο δεν σταμάτησε, ούτε τροποποιήθηκε στο ελάχιστο.

Σημειωτέον ότι ο  αγωγός σχεδιαζόταν να διέλθει μέσα από περιοχές με ιδιοκτησίες μικροϊδιοκτητών με καλλιέργειες (κυρίως ελιάς), τις οποίες κατέστρεφε ολοκληρωτικά.

Ξεκίνησαν οι εργασίες από την Αυλώνα και συνεχίστηκαν στην Μαλακάσα, χωρίς ουσιαστική αντίδραση. Στην περιοχή του Καλάμου υπήρξαν αντιδράσεις των Φορέων και των κατοίκων, αλλά το έργο συνεχίστηκε και έφτασε στα όρια του Βαρνάβα.

Στο μεταξύ είχε ολοκληρωθεί η Μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον Κάλαμο να ανήκει πλέον στον Δήμο Ωρωπού και τον Βαρνάβα στον Δήμο Μαραθώνα.

Η υπάρχουσα Επιτροπή Αγώνα (Τσιμίνης Παναγιώτης, Κόλλιας Γιώργος και Τουρκαντώνης Πέτρος) ενισχύθηκε και με τους Στάμο Χρήστο Αντιδήμαρχο Μαραθώνα και Στάμου Πέτρο Δημοτικό Σύμβουλο Μαραθώνα.

Αρχικά η ΔΕΣΦΑ επιχείρησε να πείσει την νέα Δημοτική Αρχή για την μη ύπαρξη δυνατότητας αλλαγής της όδευσης και - δια εμμέσων απειλών - τους κατοίκους για το άσκοπο των αντιδράσεών τους. Για τις δύο εναλλακτικές οδεύσεις, που προτάθηκαν από τους κατοίκους και τον Δήμο Μαραθώνα, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αντιπρόταση.

Στην συνέχει η κατασκευάστρια εταιρία επιχείρησε την συνέχιση του έργου εντός των ορίων της Δημοτικής Κοινότητας Βαρνάβα αιφνιδιαστικά, απόπειρα η οποία αποκρούστηκε, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν τα μηχανήματα στα όρια του Καλάμου.

Μετά από ένα διάστημα υπήρξε και δεύτερη απόπειρα εισόδου των μηχανημάτων με την συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων, η οποία επίσης αποκρούστηκε από τους κατοίκους.

Μετά από αυτά τα γεγονότα θα ήταν φυσικό να αρχίσει ένας κύκλος διαβούλευσης από την ΔΕΣΦΑ, κάτι που ποτέ δεν έγινε. Αντίθετα επιχειρήθηκε τρίτη φορά να γίνει "εισβολή" των μηχανημάτων στον Βαρνάβα, τούτη την φορά με την συνοδεία των ΜΑΤ. Δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, ασφαλίτες και αστυνομικοί επιχείρησαν να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους κατοίκους, αλλά δέχθηκαν βροχή από πέτρες και τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

Ακολούθησε ένας κύκλος απειλών, "νουθεσιών" των μελών της Επιτροπής και του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας, οι οποίες δεν απέδωσαν.

Και ... ξαφνικά εμφανίζονται και πάλι οι εκπρόσωποι της ΔΕΣΦΑ και σε συνάντησή τους με τον Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας πρότειναν ΝΕΑ ΟΔΕΥΣΗ, η οποία - κατά το μεγαλύτερο μέρος της-  ήταν η δεύτερη εναλλακτική πρόταση της Επιτροπής Αγώνα, των κατοίκων και του Δήμου Μαραθώνα. 

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μετά από σκληρή διαπραγμάτευση, αποδέχθηκαν και την ασφαλτόστρωση του δρόμου Παραλία Βαρνάβα - Λιμιώνα, ως αντισταθμιστικού οφέλους.

Το Τοπικό Συμβούλιο Βαρνάβα στην συνεδρίασή του της 22/11/2011, σε ανοιχτή διαδικασία, με την παρουσία δεκάδων κατοίκων του Βαρνάβα, μετά από εισήγηση της Επιτροπής Αγώνα και του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου αποφάσισε ομόφωνα την αποδοχή της πρότασης της ΔΕΣΦΑ, η οποία, όπως προειπώθηκε, ήταν πρόταση των κατοίκων του Βαρνάβα, θέτοντας συγκεκριμένους όρους.

Συγκεκριμένα η απόφαση αναφέρει:

Το Τοπικό Συμβούλιο Βαρνάβα του Δήμου Μαραθώνα:

α. Αποδέχεται την νέα όδευση του αγωγού φυσικού αερίου, όπως αυτή εμφανίζεται στο διαβιβασθέντα από την ΔΕΣΦΑ χάρτη.

β. Η αποδοχή αφορά το συγκεκριμένο έργο και μόνο και δεν αποδέχεται καμία άλλη δραστηριότητα της ΔΕΣΦΑ στην περιοχή του Βαρνάβα, σήμερα ή στο μέλλον.

γ. Η αποδοχή γίνεται υπό τον όρο να διαπλατυνθεί και ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος που συνδέει την Παραλία Βαρνάβα με την Αγκώνα Αγ. Αποστόλων Καλάμου, δια της θέσης Λιμιώνας Βαρνάβα.

δ. Η κατασκευή και των δύο έργων θα ξεκινήσει ταυτόχρονα, προκειμένου να διασφαλισθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη.

ε. Θα επιδιωχθεί οι ελάχιστοι θιγόμενοι ιδιοκτήτες να υποστούν τις μικρότερες δυνατές ζημιές.

ΣΧΟΛΙΟ:

Σίγουρα δεν πρόκειται για την άριστη λύση, αλλά είναι η καλύτερη δυνατή, υπό της παρούσες συνθήκες. 

Πρόκειται για τεράστια επιτυχία, η οποία πιστώνεται στους αγωνιστές κατοίκους του Βαρνάβα, άντρες και γυναίκες, που υπερασπίσθηκαν με σθένος και αποφασιστικότητα τον τόπο τους.

Το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί απόδειξη ότι ο ασυμβίβαστος αγώνας αποτελεί την μόνη επιλογή για τους θιγόμενους από την κρατική αυθαιρεσία και οδηγεί - αν όχι στην ριζική αλλαγή των σχεδίων των μηχανισμών του κράτους, σίγουρα στην αναδίπλωση και την επανεξέταση σχεδιασμών, οι οποίοι, αρχικά, προβάλλονται ως αναπόφευκτοι και αδιαπραγμάτευτοι.

Από εδώ και πέρα χρειάζεται εγρήγορση, σκληρή διαπραγμάτευση και σωστοί χειρισμοί για την κατοχύρωση των συμφερόντων των κατοίκων του Βαρνάβα.

Η απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου αναφέρει ότι "Η αποδοχή αφορά το συγκεκριμένο έργο και μόνο και δεν αποδέχεται καμία άλλη δραστηριότητα της ΔΕΣΦΑ στην περιοχή του Βαρνάβα, σήμερα ή στο μέλλον" γιατί οι πληροφορίες μας λένε ότι σχεδιάζεται για το μέλλον νέα γραμμή, η οποία θα συνδέει τον υπάρχοντα αγωγό με τον χώρο του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό. Κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει δεκτό από την τοπική κοινωνία του Βαρνάβα, με κανένα τρόπο.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:

ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ: ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ: ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ!

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ: ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ "ΕΙΣΒΟΛΗ" ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ;

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ: ΑΠΟΠΕΙΡΑ "ΕΙΣΒΟΛΗΣ" ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ.

ΜΑΤ ΣΤΟ ΛΙΟΦΥΤΙ ΒΑΡΝΑΒΑ;

"ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ" ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

ΜΑΧΗ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤ Ή "ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ";

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΓΩΓΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ: ΕΞΩΔΙΚΟ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΕΣΦΑ Α.Ε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΣΦΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΔΕΣΦΑ ΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΓΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

ΑΓΩΓΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ. ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΣΦΑ

ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΕΣΦΑ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ

ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΓΩΓΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΜΟ

ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ  ΕΛΑΙΩΝΑ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΠΟΥ ΕΠΕΙΛΗΘΗΚΕ
 ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΣΥΝΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΩΓΟ

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ

ΜΕ ΜΑΥΡΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΤΗΝ ΔΕΣΦΑ

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ

ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΤ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΤΑ ΜΑΤ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΤΑ "ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ" ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΤΑ ΜΑΤ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΕΤΡΩΝ

ΟΙ ΒΑΡΝΑΒΙΩΤΕΣ "ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝ" ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ

ΑΦΙΣΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ
 (σχεδιασμός Γ. ΚΟΛΛΙΑ)

ΑΛΛΗ ΑΦΙΣΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ
(σχεδιασμός Γ. ΚΟΛΛΙΑ)

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΧΡΗΣΗΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Πάγια θέση μας, ως blog γνώμης, είναι να μην αναδημοσιεύουμε αναρτήσεις. Ακόμη, σταθερή μας άποψη είναι να μην αποδεχόμαστε "σενάρια συνωμοσίας". Παρ΄ όλα αυτά, το παρακάτω κείμενο θεωρούμε ότι έχει ενδιαφέρον, χωρίς, βέβαια, να το υιοθετούμε. Απλά ας αποτελέσει ένα έναυσμα για σκέψη και - γιατί όχι - για διάλογο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ

« Το μυστηριώδες πείραμα του Μόντρεαλ και η εφαρμογή του στην παγκόσμια οικονομική κρίση »

Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ο Καναδάς είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες...

οικονομίες του κόσμου, που κόντρα στην κρίση δεν έχει ανεργία και συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν όμως ότι...

εκεί έχουν γίνει τα μεγαλύτερα πειράματα που αφορούν την ανθρώπινη ψυχολογία και την μεταφυσική. Πάντα, βέβαια, με βιτρίνα διάφορες έρευνες μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και επιστημονικών ομάδων αλλά και πάντα με συμμετοχή των μυστικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.

Τον Μάιο του 1961 συνέβη το εξής απίστευτο πείραμα με τα συνταρακτικά για τις Μυστικές υπηρεσίες αποτελέσματα: Σε 100 εθελοντές, μεταξύ 30 και 50 ετών τέθηκε μεταξύ άλλων και το ερώτημα: ''Επειδή οι αριθμοί και τα χρονικά διαστήματα είναι σχετικά για κάθε άνθρωπο, θέλουμε να μας πεις εάν το διάστημα των έξι μηνών είναι μεγάλο ή μικρό για εσένα.'' Απλό το ερώτημα απλή και η απάντηση. Από τους 100 οι 76 απάντησαν ότι το διάστημα είναι μεγάλο και οι υπόλοιποι 24 ότι είναι μικρό.

Ολόκληρο το πείραμα ήταν φυσικά μια πρόφαση για να τεθεί αυτή και μόνο η ερώτηση. Και αυτό γιατί μετά το τέλος της απάντησης του καθενός που είπε ''μικρό'' η επιστημονική ομάδα του αποκάλυψε το εξής: Ξέρεις, η ομάδα μας έχει κάνει 4 φορές στο παρελθόν την ίδια ερώτηση σε αντίστοιχους με εσένα εθελοντές. Και οφείλουμε να σου πούμε ότι το 60% των εθελοντών που απάντησαν ''μικρό'' πέθαναν μέσα σε περίοδο δύο ετών. Αυτό ίσως οφείλεται σε μία είδους ''πρόγνωση'' που κάνει ασυναίσθητα ο εγκέφαλος ή σε κάτι πιο πολύπλοκο σχετικά με εγκεφαλικά ιόντα αλλά αυτό το ερευνούμε στα εργαστήρια. Μέσα στο επόμενο έτος πιστεύουμε ότι θα φτάσουμε σε ασφαλή συμπεράσματα . Αφού φυσικά ζήτησαν την απόλυτη εχεμύθεια από τα ''πειραματόζωα'', λόγω της επιστήμης και της εθνικής ασφάλειας, τα αποχαιρέτησαν.

Αυτή η ανακάλυψη της επιστημονικής ομάδας ήταν εννοείται μια ανοησία, ένα συνειδητό ψέμα. Αλλά μιλάμε πάντα για το 1961 που οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο ευκολόπιστοι και δεν υπήρχε ούτε η στοιχειώδης τεχνολογία για να ελέγξει κανείς κάτι τέτοιο. Και φυσικά οι 24 αυτοί άνθρωποι κατατρόμαξαν, όταν εξειδικευμένοι επιστήμονες τους είπαν ότι είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την ζωή τους πολύ σύντομα. Και αυτό έκανε το επόμενο διάστημα της ζωής τους σκέτη κόλαση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των επιστημόνων μόνο το 1% των ανθρώπων μεταξύ 30 και 50 ετών πεθαίνουν ξαφνικά από τροχαία, καρδιακά επεισόδια, άγνωστες ασθένειες κλπ. Αυτό επαληθεύτηκε και στους ''76'' που είχαν μία ανθρώπινη απώλεια από έμφραγμα, στατιστικά κανονικό. Όσον αφορά όμως τους 24 που απάντησαν ''λάθος'' δεν ίσχυσε το ίδιο. Εννέα από αυτούς έχασαν την ζωή τους, πράγμα που εντυπωσίασε την ομάδα που μελέτησε το πως και το γιατί έγινε αυτό.

Το πόρισμα τους; Η γνώση ότι είναι πολύ πιθανόν να πεθάνουν τους συνέτριψε. Οι οικείοι τους, ανέφεραν στα μέλη της ομάδας που τους πλησίασε μετά τον θάνατο των πειραματόζωων , ότι το μυαλό τους τον τελευταίο καιρό φαινόταν συνέχεια κολλημένο κάπου και κάτι έμοιαζε να τους απασχολεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μειωμένη απόδοση στον χώρο εργασίας, εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς και κατάθλιψη. Επτά από αυτούς απολύθηκαν από την δουλειά τους και μετά τους πήρε η κατηφόρα. Δύο από αυτούς φυλακίστηκαν, ο ένας για ληστεία και άλλος ένας για απάτη. Τέσσερις σκοτώθηκαν σε τροχαίο, οι δύο εξ αυτών υπό την επήρεια αλκοόλ, τρεις πέθαναν από άγνωστα καρδιακά προβλήματα που αναζωπυρώθηκαν και που προκάλεσαν έμφραγμα του μυοκαρδίου και δύο από ραγδαία και απότομη εξάπλωση κακοήθους καρκίνου.

Αυτή η διαπίστωση εξέπληξε τα μέλη της ερευνητικής ομάδας και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Δεν φαντάζονταν ότι ο εγκέφαλος θα επιτεθεί με τόση σφοδρότητα στο σώμα μόνο με την βεβαιότητα ενός μελλοντικού αρνητικού γεγονότος και θα επηρέαζε τους συμμετέχοντες ακόμη και στην πιο μικρή καθημερινή τους πράξη. Είναι σαν να βάζεις, έλεγαν, ένα ζευγάρι κόκκινο γυαλιά στα μάτια κάποιου και όλα να αποκτούν γύρω του αυτή την κοκκινωπή απόχρωση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει πραγματικά, παρά μόνο ο τρόπος που τα βλέπει.

Μόνο που στο πείραμα, το φίλτρο ήταν θανατηφόρο . Κάποιο μελλοντικό φίλτρο, σκέφτηκαν, μπορεί να περιέχει εξάπλωση ασθενειών, οικονομικές κρίσεις κλπ. Να χρησιμοποιηθεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να ωθεί την πραγματοποίηση σε οτιδήποτε εμείς επιλέξουμε. Και διαβίβασαν το πόρισμα τους στους πολιτικούς παράγοντες των χωρών τους.

Τα χρόνια πέρασαν από τότε και πολλά φίλτρα εφαρμόστηκαν στην ανθρωπότητα. Η εξάπλωση της τεχνολογίας βοήθησε πολύπλευρα την απορρόφηση τους από τον πληθυσμό και η αποτελεσματικότητα τους αποδείχθηκε πολύτιμη. Στην Ελλάδα την εξάπλωση των φίλτρων έχουν αναλάβει κυρίως τα media και τα τελευταία χρόνια το ίντερνετ.

Θυμηθείτε μόνο την ελληνική οικονομική κρίση. Το 2008 άρχισε, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, ένας ακήρυχτος πόλεμος στους Έλληνες πολίτες για την οικονομική κρίση που ζούσαμε, από τα κανάλια και το διαδίκτυο. Αλλά για μισό λεπτό! Το 2008 στην Ελλάδα δεν ζούσαμε καμία κρίση. Είχε σκάσει η Lehman Brothers και το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα αλλά οι ελληνικές τράπεζες και επιχειρήσεις ήταν ανέγγιχτες. Δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα. Και όμως οι Έλληνες, χωρίς καμία μείωση στο εισόδημα τους, άρχισαν να ζούνε την κρίση ένα χρόνο πριν αυτή εμφανιστεί. Δεν έβλεπαν καμιά κρίση αλλά τα δελτία ειδήσεων τους διαβεβαίωναν ότι ήταν εκεί και τους απειλούσε.

Τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο όταν τον βεβαιώνεις ότι θα πεθάνει; Πεθαίνει. Έτσι και αυτόν που βεβαιώνεις ότι θα πτωχεύσει, πτωχεύει και ούτω κάθε εξής. Φυσικά η όλη διαδικασία δεν γίνεται αυτόματα, είναι δυναμική, δηλαδή σταδιακά τρομοκρατείς τον καταναλωτή ότι η κρίση παραφυλά, αυτός σταματά να καταναλώνει, τα δημόσια έσοδα μειώνονται, τα κέρδη των επιχειρήσεων μειώνονται, οι επιχειρήσεις απολύουν κόσμο και σε ένα εξάμηνο μπαίνεις στην αδιέξοδη ύφεση. Εάν έχεις και έναν Παπανδρέου πρωθυπουργό αποκλείεσαι και από τις αγορές και έτσι προτρέχεις στο ΔΝΤ.

Από κει και πέρα όμως το πείραμα άλλαξε κατεύθυνση και θα επανέλθω με νεότερα στο μέλλον. Μέχρι τότε προσοχή στα γυαλιά που φοράτε!.. 

himaira.blogspot.com

Πηγή: 24wro.blogspot.com

"ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ"

Ένα πολύ όμορφο στέκι λειτουργεί στο Μικροχώρι Καπανδριτίου.

Πρόκειται για την ταβέρνα "ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ",έναν χώρο φτιαγμένο με γούστο και μεράκι.

Μικρό μαγαζί, σχεδόν οικογενειακό, που κάθε Σάββατο διαθέτει ζωντανή μουσική.

Δυο παιδιά, ο Γιώργος Βαρούχας (τραγούδι - κιθάρα)  και ο Γιάννης Μαντάς (μπουζούκι), που πράγματι κάνουν την διαφορά.

Μια θαυμάσια φωνή, δυό βιρτουόζοι στο παίξιμο, ποιοτικό ρεπερτόριο λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού.

Στις μαύρες μέρες που περνάμε, το στέκι αυτό αποτελεί μια οικονομική διέξοδος για να ελαφρώσουμε λίγο από την μιζέρια.

Υ.Γ. Δεν πρόκειται για διαφήμιση. Απλά μου άρεσε και ήθελα να το μοιραστώ με τους αναγνώστες.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΔΑΦΝΙΣ ΚΑΙ ΧΛΟΗ" ΤΟΥ ΑΠ. ΓΟΝΙΔΕΛΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

• ρεπορτάζ Γιώργος Κόλλιας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ο Δήμος Μαραθώνα και η Κοινωφελής Εταιρία του Δήμου διοργάνωσαν μια σημαντική λογοτεχνική εκδήλωση, με την παρουσίαση του βιβλίου του Λόγγου «Δάφνις και Χλόη» με εισαγωγή, σχόλια και μεταφορά στην καθομιλουμένη από τον συγγραφέα Απόστολο Γονιδέλη. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Κινηματοθέατρο Αλίκη την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011.

Στην παρουσίαση παραβρέθηκαν οι Βουλευτές Καντερές και Οικονόμου, Δημοτκοί Σύμβουλοι και μεγάλος αριθμός πολιτών του Δήμου Μαραθώνα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΠ.
ΓΟΝΙΔΕΛΗ

Για το βιβλίο μίλησαν ο δημοσιογράφος – συγγραφέας και Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Δημήτρης Χαλιβελάκης, η φιλόλογος – ιστορικός Λίτσα Ευαγγελίου Ρίζου και ο συγγραφέας Απόστολος Γονιδέλης, μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Στην εκδήλωση διαβάστηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο και προβλήθηκε τμήμα της ταινίας του Λιάσκου "Δάφνις και Χλόη"
Η ιστορία του Δάφνη και της Χλόης λαμβάνει χώρα στην όμορφη πόλη της Μυτιλήνης τον 2ο αιωνα μ.χ.
Τα δυο παιδιά, που βρέθηκαν από οικογένεια βοσκών, μεγαλώνουν μαζί και ανάμεσά τους αναπτύσσεται ο παρθενικός έρωτας.
Η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, ο ώριμος ερωτάς και τελικά η πλήρωσή του με τα δεσμά του γάμου, αποτελούν την υπόθεση του μυθιστορήματος του Λόγγου.
Στην εποχή μας δεν έχουν διασωθεί άλλα έργα του Λόγγου, αλλά το "Δάφνις και Χλόη" διασώθηκε πλήρες και αποτελείται από 4 βιβλία.

Το έργο αυτό ήταν γνωστό από την περίοδο της Αναγέννησης στην Κεντρική Ευρώπη. 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ
ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΡΑΦΑΕΛ
ΚΟΛΕΝ 1890

Πριν όμως γίνει γνωστό στην Ευρώπη, αγαπήθηκε και διασκέδαζε τις δέσποινες και τις αρχόντισσες της Μήθυμνας, από τον 3ο μ.Χ. αιώνα.

Στο βουκολικό αυτό μυθιστόρημα, η φύση, οι ήρωες του και ο ταπεινός κόσμος των αγροτών και των δούλων που τους περιβάλλει εξιδανικεύονται από τον συγγραφέα. Το ύφος του έργου είναι μοναδικό για την εκλεπτυσμένη περιγραφή του έρωτα και της φύσης. Τίποτα δεν καλύπτεται με πέπλο κι όμως το κάθε τι είναι γεμάτο μυστήριο.

Ο Απόστολος Γονιδέλης μετέφερε το έργο στην καθομιλουμένη, χωρίς να οδηγηθεί σε λεκτικές ακρότητες και χωρίς να αλλοιώσει στο ελάχιστο την καλλιτεχνική αξία του.

ΓΛΥΠΤΟ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ
ΖΑΝ-ΠΙΕΡ ΚΟΡΤΟ (1824)

''ΚΥΡΙΑΚΗ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Έχω δυό φίλους -Γιώργος Κόλλιας- Γιώργος Λούσκος- που με κάνουν αισιόδοξο σαν Κυριακάτικη λιακάδα. Γιατί είναι και οι δυό τους αστείρευτες πηγές ταλέντου και δημιουργίας... Κι έτσι συνδυάζονται αρμονικά τα ταλέντα τους και μέσω του σάιτ του ενός (Γιώργος Κόλλιας) με ταξιδεύουν οι νότες του άλλου (Γιώργος Λούσκος-''ανάσα μου''). 

Δυό μικρές μουσικές ανάπαυλες, χαρισμένες στους δυό φίλους μου λοιπόν, μια μουσική ανάπαυλα για τον καθένα!.... 

Γιατί η ζωή (έστω και στην Ελλάδα...) έχει ΕΥΤΥΧΩΣ κι άλλα χρώματα και δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο... 

Είμαι περήφανος και τυχερός τελικά...

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ

γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Μεγάλη υπόθεση να είσαι μέτριος.

Από μικρό παιδί έβλεπα ότι ο μέτριος κερδίζει πάντα.

Αν ήσουν καλός μαθητής κουβάλαγες το φορτίο να το αποδεικνύεις ανά πάσα στιγμή, αν ήσουν κακός άκουγες τα σχολιανά σου. Αν ήσουν, όμως, μέτριος κανένα πρόβλημα, δεν σε ενοχλούσε κανείς.

Στον στρατό η συμβουλή για να περάσεις καλά ήταν: "Ούτε να φαίνεσαι πολύ, ούτε να λουφάρεις πολύ". Να είσαι μέτριος δηλαδή.

Στην πρώτη μου δουλειά απολύθηκα γιατί έκανα παραπάνω από όσα έπρεπε και έθιξα κάποιους "βολεμένους", αλλά κι αν έκανα πολύ λίγα πάλι θα απολυόμουν, Ενώ αν ήμουν μέτριος θα έμενα.

Στο Δημόσιο έκανα πολύ καλά την δουλειά μου και...με φόρτωναν με την δουλειά όλων των άλλων, αλλά κι αν ήμουν αρνητικός θα είχα πρόβλημα. Όμως αν ήμουν μέτριος θα "βολευόμουν".

Στην πολιτική το ίδιο. Αν "τα δίνεις όλα" είσαι κορόιδο, αν αδιαφορείς αποτυχημένος, ενώ αν προωθείς μόνο "τα βασικά"  (και τα συμφέροντα των φίλων), αν είσαι μέτριος δηλαδή, τότε είσαι καλός.

Στην κοινωνία, πάλι, όταν αγωνίζεσαι ασυμβίβαστα είσαι "γραφικός", αν δεν κάνεις τίποτα άχρηστος, αλλά αν που και που σηκώνεσαι από τον καναπέ και εμφανίζεσαι στο κοινωνικό πεδίο, αν δηλαδή είσαι μέτριος, θεωρείσαι χρήσιμος.

Κυριαρχούν λοιπόν οι μέτριοι.

Γίναμε "κοινωνία των μετρίων". Κι όχι μόνο αυτό. Αναπαράγουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα - δεν έχει σημασία) το "μοντέλο του μέτριου".

Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που φτάσαμε εδώ, σ΄ αυτό το χάλι.

Αλλά δεν πάει άλλο.

Δεν μπορούμε να καταδικάζουμε τα παιδιά μας στην μετριότητα. Δεν μπορούμε να τους κόβουμε - από μικρά -  τα φτερά, να μην τους επιτρέπουμε να ανέβουν ψηλά.

Πρέπει να ξεκινήσουμε την "επανάσταση των ικανών".

Να τσακίσουμε την μετριότητα, όπου την συναντούμε. Στο Σχολείο, τον Στρατό, την Κοινωνία, την Πολιτική.

Δεν είναι δύσκολο, απλά δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Δεν έχουμε καταλάβει την δύναμη των ικανών.

Κι αν εμείς δεν μπορούμε, ας δώσουμε τον λόγο στα παιδιά μας.

Αλλά, όπως και να ΄ναι αυτή η κυριαρχία των μετρίων πρέπει να τελειώσει.

ΤΟ "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙ!

γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Πάει κι αυτή η "επέτειος". Πέρασε...

Για την επέτειο του Πολυτεχνείου μιλάω.

Πέρασε κι αυτή όπως και κάθε άλλη των τελευταίων χρόνων.

Με τα συνηθισμένα μεγάλα λόγια, με τα συνηθισμένα  τραγούδια, με τα συνηθισμένα σουβλάκια, με τους συνηθισμένους "φοιτητοπατέρες", με την συνηθισμένη πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, με τα συνηθισμένα "μικροεπεισόδια", με τις συνηθισμένες συγκρίσεις των "μπλοκ", με την συνηθισμένη "μαζική" συμμετοχή των λίγων (σε σχέση με το πληθυσμό της πόλης).

Και τι δεν άκουσα αυτές τις μέρες! Μέχρι κι ότι "επί της ουσίας η τότε εξέγερση είχε... αντιμνημονιακό χαρακτήρα" (!) διάβασα κάπου. Ακόμη κι ότι "πρωτοπόροι ήσαν οι κομμουνιστές" είπαν (αυτοί που τις πρώτες μέρες κατάγγελναν την εξέγερση ως "προβοκάτσια της Χούντας"). Μέχρι κι ότι "η ΠΑΣΠ προστατεύει την σημαία του Πολυτεχνείου" (από ποιους άραγε;).

Κι αηδίασα.

Δεν διεκδικώ δάφνες επαναστάτη. 

ΟΧΙ δεν ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες (ήμουν μικρός τότε). 

ΟΧΙ δεν χτυπήθηκα τότε από αστυνομικούς (αυτό έγινε πολύ μεταγενέστερα). 

ΟΧΙ δεν ανήκω στην γενιά που "γκρέμισε την Χούντα και έφερε την Δημοκρατία".

Αλλά να...

Μεγάλωσα με την μηνύματα αυτής της εποχής. Απετέλεσε, για μένα, το Πολυτεχνείο ένα ορόσημο που διαμόρφωσε την ζωή μου. Μέσα από τα διαβάσματα και τα ακούσματα, θεωρώ ότι, απέκτησα στην δύναμη να αγωνίζομαι στην ζωή μου. Δεν είμαι σίγουρος αν "έριξε την Χούντα", αλλά είμαι πεισμένος ότι άνοιξε δρόμους για το πλάτεμα στης σκέψης, διαμόρφωσε συνειδήσεις, "ξύπνησε" τον Λαό, απετέλεσε έναυσμα κοινωνικών αγώνων, για Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Γι΄ αυτό θλίβομαι, κάθε χρόνο, με την κατάντια αυτής της "επετείου". Για τον ευτελισμό της και την μετατροπή της σε μικροκομματικό πανηγυράκι ψευτοεπαναστατών, ψευτοαναρχικών και ψευτοαγωνιστών.

Δεν πήγα ούτε φέτος σ΄ αυτό το πανηγύρι, παρ΄ ότι πολύ θα τόθελα.  Δεν μπορώ να "πάρω το σημαιάκι" μου και να πάω να στοιχηθώ στα κομματικά μπλοκ, να αποτελέσω ένας αριθμός για την κομματική "σούμα". Δεν μπορώ να παριστάνω τον "αγωνιστή της μιας μέρας" και να γυρίσω σπίτι μου, να χωθώ στον καναπέ μου, λέγοντας "ουφ, αγωνίστηκα και σήμερα".

Δεν πήγα.

Το μόνο που έκανα ήταν να βάλω στο πέτο μου ένα κόκκινο γαρύφαλο και να σιγοτραγουδάω το "σώπα όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες". Αυτό μόνο. Τίποτα άλλο.

Νοιώθω ότι η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε σήμερα να κάνουμε για την "επέτειο του Πολυτεχνείου", είναι ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ.

Και να συνειδητοποιήσουμε ότι "Πολυτεχνείο" είναι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Στους εργατικούς αγώνες, στους αγώνες για το Περιβάλλον, στην καθημερινή πάλη για μια καλύτερη ζωή.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή. Έτσι τα νοήματά του θα πιάσουν τόπο.

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

*Μια απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι "Μια Χούντα θα μας σώσει"
Ένα απ τα καλύτερα αφιερώματα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Με εμπεριστατωμένη έρευνα, συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές (και των δυο πλευρών) και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό.
Η εκπομπή προβλήθηκε τον Νοέμβρη του 2002.

από το κανάλι του petrokol στο YouTube (www.youtube.com/user/petrokol)

''ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΣ, ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ...'' ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2011, ''ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ'', ΕΔΩ ΕΛΛΑΔΑ... Μ' ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;...

Δεν είχα ΤΗΝ ΤΙΜΗ να ζήσω εκείνους τους αγώνες των συμπατριωτών μας ενάντια μιας μαύρης φασιστικής χούντας 37 χρόνια πριν, γιατί βρίσκομαι μια γενιά μετά από εκείνη ''την γενιά του Πολυτεχνείου''. 

Δεν περιμένω αληθινούς φόρους τιμής, αλλά ούτε και ειλικρινείς εκδηλώσεις στην μαύρη επέτειο που πλησιάζει. Ίσα-ίσα, την περιμένω με τρόμο... Είναι τόσο ανατριχιαστικά προβλέψιμα όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν, που σχεδόν παρακαλάω να ξημέρωνε ο Θεός κατευθείαν την 18η Νοέμβρη... 

Παρακολουθούσα όμως από την παιδική μου ηλικία ακόμα, θαύμαζα και ζήλευα, όλα εκείνα τα παιδιά που -φοιτητές κυρίως- εκείνη την εποχή, είχαν επωμιστεί στις πλάτες τους ένα ΙΕΡΟ φορτίο. Ήταν ''Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ'', με ο,τι αυτό μπορούσε να συνεπάγεται. ΜΑ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ Μ' ΕΝΑ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ... 

Το γεγονός και μόνο, οτι εκείνες οι εποχές ξημέρωναν κάθε μέρα και μια καινούργια ελπίδα, ήταν αρκετό για να αντέχουν όλοι την δύσκολη ανηφόρα... Κι αν στο ξεκίνημα εκείνης της πορείας, είχαν ντυθεί σχεδόν όλοι με μοντγκόμερι, Ξυλούρη και Θεοδωράκη, ανεβαίνοντας, όλο και ζεσταίνονταν κι όλο κι αφαιρούσαν κι όλο κι εγκατέλειπαν, ενδυματολογικές νοοτροπίες, μουσικά ακούσματα, αγωνιστικά συνθήματα, επαναστατικές ιδέες, όλα εγκαταλείπονταν ''εκεί, στου δρόμου τα μισά''... 

ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ, ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ... ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ, ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΝΕΟΙ... Ξέφυγαν γρήγορα εκείνες οι γενιές, άρχισαν να διακρίνουν όλο και...κοντύτερα το φως στο τούνελ, τόσο πολύ, που δεν άργησαν να...θαμπωθούν οι περισσότεροι...Ακριβά συνολάκια, κοσμήματα, αρώματα, αυτοκίνητα, διακοπές, δάνεια, βίλες, εξοχικά, σκάφη αναψυχής, καταθέσεις, πιστωτικές, χρηματιστήρια, μετοχές, στεγαστικά, προαγωγές, στελέχη επιχειρήσεων, λίστες γάμου, φιλιππινέζες, κηπουροί, παρκαδόροι, πάρτυ, κλαμπ, cd, συστήματα ασφαλείας, ασφάλειες ζωής, λιποαναρροφήσεις, μπότοξ, εξτένσιονς, σούσι, λάπτοπ, μέηλ, κινητά, μηνύματα, ψηφιακές κάμερες, δεξιώσεις, κονέ, πισίνες, σπα, ιδωτικά σχολεία, αγγλικά, γερμανικά, κολυμβητήριο, καράτε, μπαλέτο, γυμναστήριο, φροντιστήριο... Κι απο την άλλη, κομματικοί μηχανισμοί, πουλημένοι αγώνες, υπουργικοί θώκοι, φρούδες υποσχέσεις, επαναστατικά ζιβάγκο, επικίνδυνα πειράματα, εύκολο χρήμα, ξαφνική δόξα, υπέρμετρη φιλοδοξία... ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ... ΦΙΛΕ, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ''ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ'' ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ, ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ... 

Απευθύνω δραματικό μήνυμα στους εκάστοτε ''σωτήρες'' αυτού του τόπου: βίωσα με όλους τους τρόπους έκφρασης ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΟΥ για την χιονοστιβάδα που μας τυλίγει και μας θάβει ζωντανούς, καταπίνοντας μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, αξιοπρέπειες και ζωές ολόκληρες... 

Σας έβρισα, ούρλιαξα, έκλαψα, έσταξα φαρμάκι, ποντάρισα σε τυχόν ευαισθησίες σας, έδωσα τόπο στην οργή, σας ενοχοποίησα, ενοχοποιήθηκα, έμεινα απένταρος, ΠΕΙΝΑΣΑ, απελπίστηκα, αγωνίστηκα, μουντζώθηκα, πήρα ηρεμιστικά, έκανα απολογισμούς, μετάνιωσα, εξαντλήθηκα, έχασα κάθε ελπίδα... 

Μεταξύ μας, εκτός από τα...αναμενόμενα έκτροπα, ανατριχιάζω με την υποψία, μη τυχόν και φέτος αντικρίσουν τα έντρομα μάτια μου, προσφάτως υπουργοποιημένα...φασιστοειδή ΝΑ ΤΟΛΜΟΥΝ να κατα-πατήσουν με τις μυτερές μπότες τους, τα ιερά αιματοβαμμένα χώματα του Πολυτεχνείου... 

Αν υπάρχουν έστω και ελάχιστοι συνετοί πολιτικοί ακόμα σ΄αυτήν την χώρα, ΣΑΣ ΘΕΡΜΟΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΩ!.. ''ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΣ, ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ...''